نقش حضور قلب در پذیرش نماز

ـ پیامبر خدا (ص): خداوند نماز بنده ای را که دلش با بدنش حضور ندارد, نمی‌پذیرد.
ـ امام سجاد (ع) در حال نماز ردایش روی یک شانه‌اش افتاد و آن را مرتب نکرد.
علت را پرسید.
همان مقداری پذیرفته می‌شود که با توجه قلبی همراه باشد.
ـ امـام عـلی (ع): هیچ یک از شما با حالت کسلی و خواب آلودگی به نماز نایستد و به خودش نیز فکر نکند, زیرا در پیشگاه پروردگار عزوجل خویش قرار دارد.
نمازش نصیب است که با توجه قلبی او همراه باشد.
ـ امـام صـادق (ع): هـر کـه نماز گزارد و به نمازش رو کند و با خودش حرف نزند و در آن سهوو غفلت نکند, مادامی که بنده به نماز رو دارد, خداوند به او رو می‌کند.
یا یک سوم آن یا یک چهارمش و یا یک پنجم آن به درگاه خدا بالا رود.
از آن رو دسـتور داده شده است تا آن مقدار از نمازهای واجب را که پذیرفته نشده تکمیل وجبران کند.
ـ پـیـامـبـر خـدا (ص): (گـاه) بـنده نمازمی خواند اما یک ششم و یک دهم آن هم برایش نوشته نمی‌شود, تنها آن مقدار از نماز بنده به حساب می‌آید که با شناخت وتوجه همراه باشد.